Εκφάνσεις θηλυκής ύπαρξης – Προσεγγίσεις, Έκφραση και Αποκαλύψεις.
Από παιδιά μαθαίνουμε να μιλάμε, να ζωγραφίζουμε, να τραγουδάμε, να περπατάμε, να χορεύουμε, να παίζουμε, να αθλούμαστε, να εκφραζόμαστε σιγά-σιγά με τους δικούς μας τρόπους…
Κάποιες φορές με ρωτούν πώς συνδυάζω το Θέατρο με τις σπουδές Επικοινωνίας, τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, το Life Coaching…
Από δεκαοκτώ περίπου ετών άρχισα να σπουδάζω επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο, μετά συνέχισα στο θέατρο. Στα 24, στο Λονδίνο, μέσω γνώσης, αφηγήσεων και εμπειριών, συνδέθηκα και αγάπησα τα happenings, την performance, το devised theatre, τις εγκαταστάσεις. Πιστεύω ότι αν αυτές οι μορφές έκφρασης, αφήνουν θολά τα όρια μεταξύ τους, εισρέουν η μια στην άλλη, με κοινά σημεία αναφοράς και ενίοτε ρευστά περιεχόμενα.
Τη φορά τούτη επιχειρώ να λάβω και να παρέχω απαντήσεις μέσα από τις προσλαμβάνουσες σχετικά με τα παραπάνω στοιχεία, από την δημιουργία και την τέχνη της φωτογραφίας..
Στη ροή αυτής της αφήγησης, με την αμέριστη συμβολή των φωτογράφων μου ερευνώ τις πολλαπλές εκφάνσεις της θηλυκής ενέργειας λαμβάνοντας έναυσμα από το τοπίο, τον τόπο, το σημείο ύπαρξης και δημιουργίας του ανθρώπινου σώματος. Δημιουργία μέσα, και μεταμόρφωση του χώρου αυτού.
Το τοπίο με τα δέντρα ξυπνά τις μνήμες από της Δρυάδες, γοητεύομαι από το μύθο, με μυστική εσωτερική τελετουργία συνδέομαι και κινούμαι στο πολυδιάστατο σύμπαν, συνδιαλεγόμενη με τις μορφές της φαντασίας και την αναβίωση – ενσάρκωση σε παρόντα χρόνο. Έπειτα έρχονται θηλυκές μορφές που κρατούν σπαθί, ξίφος, δόρυ, τόξο, όπως η Αθηνά Παλλάς, η Jeanne d’ Arc, η Guinevere, η Άρτεμις. Και άλλες οντότητες θηλυκής έκφρασης… Η Μυθική Νεράιδα Oonagh από την κέλτικη παράδοση. Η μυστική Shakti. H Θεά Αφροδίτη. Η Παναγιά…
Τα αρχέτυπα με ενώνουν με μια ενιαία συλλογικότητα και μια εκδήλωση της θηλυκής ενέργειας ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα, το ά-χρονο και το τώρα. Κινεί το σώμα, ενεργοποιεί την όραση, την οσμή, τη γεύση, την αφή, την ακοή. Η Δρυάδα ζωντανεύει στο θρόισμα των φύλλων, το άκουσμα του αέρα, στη δύναμη του ξύλου από τους κορμούς στο δάσος, στον ήλιο που καίει το πρόσωπο, ανιχνεύει, χαρτογραφώντας με το σώμα την πολυδιάστατη δυνητικότητα. Η Θεά Αθήνα εμφανίζεται ως μορφή της σοφίας και προστάτης του ιερού δέντρου της ελιάς, του ελαιόλαδου – του υγρού χρυσού, δώρο στο γένος των ανθρώπων. Η Guinevere όταν χειροτονεί, η Oonagh αποκαλύπτεται όταν χορεύει. Η Αφροδίτη αναβιώνει μεταδίδοντας τις καλές χάρες της. Η Παναγιά: ένα αέναο σύμβολο φώτισης, αγάπης και προστασίας.
Ένα ταξίδι εξερεύνησης φωτίζεται μέσα από τις εκφάνσεις της θηλυκής μορφής στο πέρασμα του χρόνου και στο τώρα.
Με σοβαρότητα, με ελαφράδα, με χιούμορ…
Καθώς τα πεδία ενδιαφέροντός συνδυάζουν επικοινωνία, παραστατικές τέχνες, και συνειδητότητα, περνάω από το μεταμορφωτικό σχήμα αυτογνωσία-έκφραση-αυτογνωσία.
Πραγματοποιώ μια εξερεύνηση δύναμης και πλαστικότητας, στο σώμα που μαθαίνει καθώς μεταμορφώνεται στο χρόνο. Στο σώμα που μαθαίνει, καθώς μεταμορφώνεται. Μια ανεπαίσθητη υποψία στιγμιαία εγείρεται: ότι πάντα μπορώ λίγο παραπάνω, από αυτό που έχω ως τώρα πράξει.
